Zapewne każdy z nas słyszał o „Dziadku do orzechów”, baśni mającej już bardzo wiele lat. Ale czy faktycznie wszyscy ją znamy? Poza tym, że wiemy o samym Dziadku do orzechów?
W wigilijny wieczór Klara i jej brat Fred czekają na podarunki. Spośród wielu rzeczy, dziewczyna zwraca uwagę na mało urodziwą zabawkę – drewnianego dziadka do orzechów. Zależy jej bardzo na tym, aby móc wziąć go do swojego pokoju.
Nocą Klara odkrywa, że za sprawą Dziadka do orzechów jej zabawki ożywają. Dzięki tej magii dziewczynka przeżywa masę przygód. Podczas nich dowiaduje się jeszcze jednej strasznej rzeczy. Dziadek do orzechów ma groźnego wroga, którym jest Mysi Król.
W dalszej części opowieści dowiadujemy się, że na Dziadka do orzechów rzucono klątwę. Jeżeli uda mu się ją odczarować, to wróci do swojej dawnej postaci. Czy z pomocą Klary uda się odwrócić zły urok? Czy Mysi Król zostanie pokonany?
„Dziadek do orzechów” do zupełnie inny rodzaj książki w klimacie świątecznym. Bardziej skupia się on na tytułowym Dziadku do orzechów oraz krainie dziecięcych fantazji. Nie brakuje w niej również mrocznych elementów, jak choćby niemal każde przybycie Mysiego Króla.
Mamy w tej baśni delikatne wspomnienie o samych świętach, a Ernst T. A. Hoffmann skupia się bardziej na innych aspektach. Ta książka ma pokazać, jak dobre zachowanie i uczynki, mogą wynagrodzić w późniejszym czasie.
Jest pewna otoczka w tej książce, która zachęca do poznania pełni historii. Dialogi i ogólnie treść jest dobrze zrobiona. Powinna spodobać się dzieciom. Nawet sami rodzice mają dzięki niej sporo możliwości na wykazanie się lektorskimi umiejętnościami.
Jeżeli mam ją porównać do „Opowieści Wigilijnej”, to przy niej „Dziadek do orzechów” wypada słabiej.
Moja ocena: 7/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz